You might be surprised this message is coming from Holland…
I am too. I should be in Turkmenistan.
We’ve stayed a good few days in Karaj and met up with Teus-Jan and Meindert, another Dutch biker on his way east.
I’ve actually met Meindert weeks ago in Diyarbakir in Turkey! The four of us went to Damavand by motorbike. It’s an experience getting through the Tehran traffic alive on the back of a motorbike….
I couldn’t drive there, lucky Teus-Jan could.
When we got there Meindert returned to Tehran and the three of us decided to climb up the big hill… without a guide.
Shouldn’t be too hard, a prof guide had told us it was real easy;”don’t go right, don’t go left, just straight up..”
So we did.
It was beautiful! Walking up through fields of flowers past singing shepherds and their goat and sheep.
First night we camped (the three of us in my tent, very cosy indeed) at 3200m, second night up to 4300 to wake up early and try to get to the summit.
But when we woke up early the next morning we couldn’t see a thing cause of the snow! We were snowed in, July. Iran.
A very strange feeling. We did attempted to get up that day but only left around 7. Much too late to return safely, also it wasn’t as straight forward as the guide had promised us and at an altitude of nearly 5000m Wilbert got altitude sickness and Teus-Jan had difficulties breathing too. So after ignoring me telling them it be better to get back down they decided themselves it be better to get back down (…)
————————————————————————————————————————–
9/11/2007
didn’t like some newspapers telling the world this story without notifying me, so I took it off, the people it was meant for read this months ago. If you wanna see how I’m doing and how much fun there is to be had in this beautiful world, have a look around the site.
love Mirjam
————————————————————————————————————————–
You understand I needed a bit of a break, although I do not want to stop my journey completely. Wilbert is already cycling again and apart from some bruised ribs he’s alright. I arrived at Schiphol airport a week after this happened and will spent some time with my family before heading back next Thursday. It’s a shame this had to happen in Iran, a country with people so friendly and helpful they keep amazing me every day.
But its great being back unexpectedly, all the little things that are so easy over here, walking the streets with short sleeves and enjoying PROPER coffee!
No one staring and understanding what people say. Its my grandma’s 80th birthday this weekend so the timing is good. And I took my wheel with me to finally get it sorted out properly, turns out the rim is burst at places so the tension is of the wheel and it never be good again, I’ll take a whole new wheel back with me. And some other clothes. But for now. I’ll take it easy. And thanks for all the good reactions I’ve had so far.
Cycling Dutch Girl 
You’re the bravest/maddest/bravest person I know. Peace & love from Derry.
I just read your blog and my heart goes out to you. You are so lucky to be alive. You are truly brave to have fought these guys. Come to Oz if you need some safe travel–you have a place to crash (of course). Take care of yourself.
Trina
Oh my dear Mirjam – how awful for you and also for the guys.- thank god you weren’t on your own…. I can’t believe it after all the wonderful love and hospitality you have been shown. You’ve been so very brave and shown such courage.
I hope you have the courage to continue the journey – you mustn’t let them stop you, otherwise evil has won. You have such a brave heart, let it guide you now. But first you must rest and pamper yourself, put all that dirt behind you and be very, very proud of you. All of us who have been following your journey certainly are.
Remember that all the lovely people that you have met along the way and all of us who are tacking your adventures are wishing you well and sending you encouragement.
Take special care,play your records and sing your heart out and enjoy your family until you are on the road again.
Special hugs from Nottingham
Lindaxxx
Hallo Mirjam,
Ik weet niet of je je mij nog herinnert, maar wij zaten op dezelfde middelbare school. Al vanaf het begin volg ik je reis met jaloezie, verbazing en plezier! Geweldig om over je schouder mee te mogen kijken in een hele andere wereld!
Wat gruwelijk wat er in Iran is gebeurd!!! Ik ben onder de indruk van je veerkracht en moed!
Ik wens je al het goeds voor je verdere reis en blijf je volgen!!
Groetjes,
Veronica
hi Mirjam, reading your last story made me cry with anger and sadness and i can only join in to what your friend Linda said in her comment, because it expresses perfectly what I would also love to tell you: “Remember that all the lovely people that you have met along the way and all of us who are tacking your adventures are wishing you well and sending you encouragement.”
Get well again within, live for today and keep following your path …
Love and a big hug from afar,
Herdis
Hoi Mirjam,
De rillingen lopen over mijn lijf bij het lezen van dit bericht.
Wat een angstige momenten moeten het voor jou en je vrienden geweest zijn en wat een moed en koelbloedigheid is er voor nodig om in zo’n gruwelijke situatie de juiste beslissingen te nemen.
Ongelooflijk dat je zo snel nadat wat je is overkomen de moed weer bij elkaar schraapt en met een hoop optimisme alweer naar de toekomst kijkt. Het ga je goed, Reindert.
heel veel sterkt toegewenst en ik bewonder je ontzettend! Wat een moed heb jij, ongeloofelijk. Na het lezen van je verhaal was ik echt overdonderd, dit geloof je toch niet.
Ik wens je heel veel geluk toe en dat je nog veel mag genieten van je verdere reis en van alle vriendelijke mensen die je nog ontmoet!!
Fietsgroeten Marcel
When i was reading your letter i was shocked. As i read i was imagining what it must have been like for you. I had to read it twice to take it all in. There was definately a guardian angel watching over you. Good to be home with your family for awhile. Wishing you all the best for your journeys ahead. May it all be good
Hullo Mirjam,
Just discovered you have a different web site. We have been wondering what happened to you. So sad to hear of your awful awful experience. I have printed your ordeal out to show Gerry & Isabel. They will be shocked too.
Take extra care.
Cheers Shirley B
Dag Mirjam,
Wat een vreselijk verhaal zeg. En wat ben jij een moedig mens. Ik zou graag nog even contact met je hebben, voordat je weer vertrekt. Kun je me mailen hoe je telefonisch te bereiken bent op f.sterken@destentor.wegener.nl? groet, Femke (journaliste van de Stentor, die je interviewde voor je vertrok)
Hallo Mirjam,
wat een ellende allemaal wat er is gebeurd, het fijne hoor ik misschien a.s.maandag 6 aug.op de verjaardag van je Oma. tot maandag. Riet Souër.
Hi Mirjam,
I am a cousin of your father. I have been following your journey with interest when my parents told me of your plans. Very sorry to hear of your ordeal in Iran. An experience like that would turn most people off continuing the journey. It is great to see how you are staying positive and want to continue. Wish your Oma happy birthday for me, and say hello to your Dad and Mum. Stay positive and be careful. Looking forward to reading more about your journey. You sound like an amazing woman and I hope to meet you when you get to Australia.
Phil
Dear Mirjam,
A few months ago, i accedently visited your website for the first time. Since then I’ve been folowing your yourney, whitout knowing you.
After reading the story above I’m so shocked and I really don’t know what to say…
I can only join in Linda’s words…
You’ve showed the world that you can not only survive cylcing so many km’s, but you can also survive horrible things like this.
From here also a big thumb up for your friend Wilbert: he was brave enough to protect you and didn’t ran away on the moment you needed him: he’s a real friend.
I wish you lots of courage, love, health and power to get back on your bike to fullfill your dream!
Such a great journey, such a great experience! But so sad to read about the dark chapter…
Wishing you strength and many safe miles to follow!
Rene -the guy from next-door @ nr.5
Mirjam,
sinds je een paar dagen voor je vertrek in de Gigant nog even het webadres op een viltje krabbelde volgde ik met plezier je avonturen. Ik vond het al een beetje vreemd dat ik ineens een foto van jou op een vliegveld zag staan! Er zal toch niks ergs gebeurd zijn? Wel dus… Met afschuw en verdriet lees ik wat je is overkomen… Ik vind het heel moedig hoe je hier mee omgaat en dat je nu toch weer verder wil gaan!
Met veel belangstelling, een beetje spanning ook nu, blijf ik je avontuur hier volgen!
Heel veel liefde, wijsheid, kracht en hopelijk plezier voor je verdere reis!
Liefs
Wouter Schep
Ik bewonder je moed om het opnieuw te gaan proberen (Apeldoornse Courant 8/.Als je weer eens in Apeldoorn bent heb je dan misschien zin om het e.e.a. toe te lichten in mijn programma (Schemerzone)op Radio Apeldoorn? (P.van.Raai@kpnplanet.nl)
Heel veel succes en ik hoop dat je verschoond blijft van verdere ranzige en misdadige praktijken!! Doe Kathmandu de groeten (ik kan je nog een mailadres geven van iemand (een gids)daar mocht je hulp nodig hebben?).
Heel veel succes op de wielen en blijf gezond!
groetjes,
Paul van Raai
Hey,
Ik las je verhaal in de krant vandaag. Kon het allemaal niet geloven, dus ben op je site gaan kijken.
Hoop dat je verder een zeer voorspoedige reis mag hebben!
Ik heb echt bewondering voor je doorzettingsvermogen!
Succes!
Mirjam, ik bewonder je! wat een doorzetteingsvermogen zeg na alles wat je hebt meegemaakt. Las het vanmorgen in de krant.
Meid, ik wens je heeel veel succes en heeel veel plezier!
Ayse
Hi Mir,
Wat een ongelofelijk walgelijk verhaal. Mijn God, waar haalt iemand het lef vandaan om zoiet een ander aan te doen. Woest kan ik er om worden. Niemand heeft het recht om aan het lijf van een ander te zitten zonder toestemming!! Walgelijk, walgelijk en nog eens walgelijk!!!
Gelukkig hebben jullie (Wilbert ook) het er levend vanaf gebracht.
Neem de tijd om dingen hun plaatsje te geven en als je er weer aan toe bent, trek de weide wereld in.
Ik hoop dat je je vertrouwen in mensen, en dan vooral in mannen, snel weer terug zal vinden.
Mirjam zou Mirjam namelijk niet zijn als ze niet lekker vrij kon genieten van het leven.
Liefs, Rena
(van de Wereldfietser)
sorry just read the blog at the Top jezzas glad your Alive
Hoi Mirjam,
Via mijn vriendinnetje Fieke hoorde ik wat er gebeurd was in Iran. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik vind het erg dapper dat je je fietstocht vervolgd. Dat je maar veel kracht mag putten uit al die lieve mensen die je onderweg zal tegenkomen.
Maaike
Hoi Mirjam,
Van een trouwe fan kregen wij een mailtje een keertje op deze site te kijken. Dat heb ik gedaan. Wat een heftig verhaal zeg!
Zou je een keer met de pagina Vrouw van De Telegraaf over je avonturen willen praten?
Ik hoor het graag!
groetjes Daphne van Dijk
vrouw@telegraaf.nl
Lieve Mirjam,
We hopen dat je inmiddels weer veilig bent aangekomen in Iran. Veel aan je gedacht de afgelopen dagen, en het was fijn om je te zien en spreken op oma’s verjaardag.
Stoer (!) dat je je reis zo weer oppakt. We wensen je toe, dat je het gebeurde een plekje kunt geven en je weer voluit kunt genieten van alle mooie ervaringen onderweg.
We blijven je volgen!
Goede reis & liefs van ons
Lieve Mirjam,
Het was fijn om afgelopen zondag met de hele familie bij elkaar te zijn en te zien dat jouw laatste ervaring in Iran jou niet heeft verandert of geknakt! Integendeel: vol goede moed pak je het spoor weer op waar je het anderhalve week geleden hebt achtergelaten. Klasse!
All the best! And remember ‘every cloud has a silver lining’.
Liefs uit Andijk.
Hey my dear!
I just read your last blog after Kylie told me that you aren’t too good.
But I had no idea…
Mirjam – I wish I would have some truely wise and healing words for you, but I just don’t know what to say.
I truely hope and believe being home and safe with your family will help. Just feeling their presence.
And when you want to talk – or just chat and fooling around (what we’re masters in!!) – write me a mail, send me a number and a time and I will call you!
I hugg you a thousand moments!
And don’t you dare to loose that light in you which always attracts the nicest guys like moths
and leaves others jealous… 🙂
And to close with an irish saying (couldn’t be any different):
I’m wishing you
that you work as you would need no money,
that you LOVE as nobody had hurt you,
that you DANCE as nobody would watch,
that you sing as nobody would listen,
that you live like it would be paradise on earth.
All the best
truely
Doris
Eergisteren hoorde ik dat er iets ergs met je was gebeurd en ik ben me rot geschrokken toen ik het bericht in de krant en je blog las. Het is precies het soort bericht waar ik niet aan wil denken. Ik kan alleen maar blij zijn dat je er op de laatste foto’s precies zo uitziet als de stralende Mirjam die ik ken. Je bent een bijzonder mens. Ik dacht dat al een tijdje te weten.
Yes I was suprised to see this blog entry was from Apeldoorn. I didn’t know you could cycle so fast . But reading further I’ve read why.. horrible. But I’m glad to see that you are determined to reach Australia no matter how. I’ll fly to Australia in November and my promise stays.. I’ll wave to you when I’ll fly over you .:-)
Good luck when you continue your journey and I’ll keep looking at your blog.
Greetings from Nijmegen
ps. Your grandma should’ve been really happy to see you on her birthday
We arrived yesterday in Grenoble after cycling for two weeks in Central France as we read your last Bericht. We were frightened reading this horrible story. We admire your courage and wish you a good stay with your family and the all the best for you when you follow your path.
Good luck and greetings from Grenoble.
Hej Mirjam!
Jag tänker på dig..
Många kramar
/Per
Hey Mirjam. Heb net je relaas gelezen wat je overkomen is. Te gruwelijk voor jouw woorden. Dapper dat je toch weer teruggegaan bent. De kat met de 7 levens? Ik heb je ergens in Griekenland ontmoet. We waren met 6 bikers en applaudiseerden toen jij de berg opklom met je fiets en wij ons een hele piet vonden met onze motoren. Gezellig gepraat en foto’s genomen, terwijl jij ook nog een filmpje maakte toen we langs je heenreden. Dat filmpje hebben we op je site gezien. Misschien kan je het, na alle andere en vele indrukken elders in de wereld, nog herinneren.Wens je in ieder geval veel wijsheid “on your way to nowhere”. En onthou 1 ding. Bikers zijn bikers. They live to ride and ride to live.Ronald
(e-mail:ronald@refero.nl).
Hoi Mirjam, We hebben elkaar ontmoet langs de grens van Albanie begin mei 07(zes oude lullen op motoren). Van mijn makker Ronald hoorde ik van de ellende in Iran. Moedig hoe je de draad oppakt en verder gaat. Live to Ride and Ride to Live .groet,Jan.
janwesseloo@hotmail.com
According to me you’re completely out of your mind.
Nee Mirjam, je bent NIET gek.
Mijn dochter van 25 heeft ook zo’n reis-virus ingebakken, en dat maakt je tot een wereldburger zoals de wereld die nodig heeft. Zelfs als je omgeving zijn hart vasthoudt.
Succes.
Meid, wat goed dat je er toch nog zo positief onder blijft. Ik hoop dat je het een plekje hebt kunnen geven. Laat je niet gek maken door idioten zoals Kees en doe gewoon wat je zelf wil.
Liefs,
Jan
Fijn dat de desbtreffende snoodaards die je dit hebben aangedaan inmiddels van het Juk des Levens verlost zijn.
Kuunnen ze in elk geval nix meer met andere vrouwen uithalen.
Sterkte met het verwerken van het leed.
Jan
Did read you story in the NRC about Iran, very good/brave you did go on with your bike trip !
If you go to Thailand welcome !
AZ
http://www.volkskrantblog.nl/blog/4201
Bewondering voor wat je doet hoor. Ik heb net heb boek “In between places” van Rory Stewart gelezen en heb een beetje een idee wat je moet doormaken op zo’n reis.
Sterkte!!
Hoi
Wat een ervaring, echt vreselijk. Ik hoop dat je jezelf weer bijeenpakt en door gaat met dat wat je echt wilt.Lekker reizen en genieten. De wereld zit vol met lieve en geweldige mensen, zoals jij allang weet.
Veel plezier nog in de rest van je leven.
Jij bent volkomen gek om weer terug te gaan; het leven in andere landen is niet zoals hier in Nederland waar mensen min of meer respect voor het leven hebben!
Ik zou zeggen; je hebt je leer geld betaald maar nu ga je je graf graven.
Hallo Mirjam,
De mensen die net je artikel hebben gelezen in de nrc verklaren je nu voor gek. Maar ik vind het moedig van je. Wat zou ze anders moeten doen? Treuren op een kamer in Nederland en therapie nemen? Je plannen wijzigen door anderen? Ik zou het ook niet toelaten.
Ik wens je daar nog veel plezier en sterkte.
Dear Mirjam,
what an awfull thing to go through as an experienced traveller.
I wish you all the best and hope it doesn’t discouraged you exploring orur beautifull planet.
live for today brave girl,
hug from malang